انسان ها با آگاهی و اراده به کنش اجتماعی می پردازند. انسان ها از طریق کنش ها در ساختن جهان اجتماعی و تداوم آن مشارکت می کنند. یکی ازجامعه شناسان معتقد است که سهم پیشینیان در ساختن جهان اجتماعی بیشتر از ماست همچنان که سهم ما در ساختن جهان آیندگان بیش از آن هاست. جهان اجتماعی به خواست و اراده انسان به وجود آمده است، اما این بدان معنا نیست که ما می توانیم هرگونه بخواهیم آن را بسازیم یا تغییر دهیم، زیرا جهان اجتماعی پس از آن که با کنش انسان ها تحقق پیدا کرد پیامدها و الزام هایی (ارزش ها،مقررات،قوانین و ...) رابه دنبال می آورد که وابسته به اراده و قرارداد تک تک افراد نیست و این پیامدها و الزام ها موقعیت جدیدی (فرصت ها و محدودیت ها) را برای کنش ها و انتخاب های بعدی ما فراهم می کند.
تحقق جهان اجتماعی ----> فرصت ها و محدودیت ها
انسان ها پس از ساختن خانه شاید با آن در خود و شیوه زندگی اش تغییر ایجاد می کند.
هرکدام متناسب با شرایط خانه خود درشیوه زندگی شان تغییر ایجادکرده اند.
جهان اجتماعی را می توان همچون خانه ای در نظر گرفت که انسان آن را می سازد ولی این خانه پس از ساخته شدن الزام ها و پیامدهایی برای انسان پدید می آورد که رفتار و زندگی او را متأثر می سازد .
انسان ها در برابر پیامدها و الزام های جهان اجتماعی که توسط گذشتگان شکل گرفته است کنشگری منفعل نیستند زیرا:
1) انسان ها می توانند از طریق مشارکت اجتماعی موجب تداوم وگسترش جهان اجتماعی موجود شوند.
2) انسان ها می توانند با پیدایش یا گسترش آگاهی و اراده نوین موجب تغییر جهان اجتماعی و ساختن جهانی جدید شوند.
تداوم و گسترش جهان اجتماعی موجود و پیامدها و الزامات آن از طریق مشارکت اجتماعی افراد جامعه امکان پذیر است. تغییر و ساختن جهان اجتماعی و پیامدها و الزامات جدید از طریق پیدایش و گسترش آگاهی و اراده نوین امکان پذیر است. زمانی که جهان اجتماعی تغییر می کند و جهان اجتماعی جدیدی شکل می گیرد، الزامات و پیامدهای جهان اجتماعی قبلی از بین می رود و پیامدها و الزامات جدید شکل می گیرد و بر فعالیت اعضا تاثیر می گذارد.
جهان اجتماعی و خواست و اراده افراد:
انسان، کنش و جهان اجتماعی:
انسان ها با آگاهی و اراده به کنش اجتماعی می پردازند. انسان ها از طریق کنش ها در ساختن جهان اجتماعی و تداوم آن مشارکت می کنند. یکی ازجامعه شناسان معتقد است که سهم پیشینیان در ساختن جهان اجتماعی بیشتر از ماست همچنان که سهم ما در ساختن جهان آیندگان بیش از آن هاست. جهان اجتماعی به خواست و اراده انسان به وجود آمده است، اما این بدان معنا نیست که ما می توانیم هرگونه بخواهیم آن را بسازیم یا تغییر دهیم، زیرا جهان اجتماعی پس از آن که با کنش انسان ها تحقق پیدا کرد پیامدها و الزام هایی (ارزش ها،مقررات،قوانین و ...) رابه دنبال می آورد که وابسته به اراده و قرارداد تک تک افراد نیست و این پیامدها و الزام ها موقعیت جدیدی (فرصت ها و محدودیت ها) را برای کنش ها و انتخاب های بعدی ما فراهم می کند.
تحقق جهان اجتماعی ----> فرصت ها و محدودیت ها
تفاوت خانه سازی حیوانات با خانه سازی انسان ها:
انسان ها پس از ساختن خانه شاید با آن در خود و شیوه زندگی اش تغییر ایجاد می کند.
دلیل تفاوت زندگی انسان کوچ نشین، یک جانشین و شهرنشین:
هرکدام متناسب با شرایط خانه خود درشیوه زندگی شان تغییر ایجادکرده اند.
جهان اجتماعی مانند خانه:
جهان اجتماعی را می توان همچون خانه ای در نظر گرفت که انسان آن را می سازد ولی این خانه پس از ساخته شدن الزام ها و پیامدهایی برای انسان پدید می آورد که رفتار و زندگی او را متأثر می سازد .
انسان ها در برابر پیامدها و الزام های جهان اجتماعی گذشتگان:
انسان ها در برابر پیامدها و الزام های جهان اجتماعی که توسط گذشتگان شکل گرفته است کنشگری منفعل نیستند زیرا:
1) انسان ها می توانند از طریق مشارکت اجتماعی موجب تداوم وگسترش جهان اجتماعی موجود شوند.
2) انسان ها می توانند با پیدایش یا گسترش آگاهی و اراده نوین موجب تغییر جهان اجتماعی و ساختن جهانی جدید شوند.
تداوم و گسترش جهان اجتماعی:
تداوم و گسترش جهان اجتماعی موجود و پیامدها و الزامات آن از طریق مشارکت اجتماعی افراد جامعه امکان پذیر است. تغییر و ساختن جهان اجتماعی و پیامدها و الزامات جدید از طریق پیدایش و گسترش آگاهی و اراده نوین امکان پذیر است. زمانی که جهان اجتماعی تغییر می کند و جهان اجتماعی جدیدی شکل می گیرد، الزامات و پیامدهای جهان اجتماعی قبلی از بین می رود و پیامدها و الزامات جدید شکل می گیرد و بر فعالیت اعضا تاثیر می گذارد.